Hoe vertel je iemand over je eetstoornis?
Oh man hoe ongemakkelijk wil je het hebben. Iemand vertellen over je eetstoornis. Althansโฆโฆdit stond bij mij wel op nummer 1 van akward onderwerpen.
Want HOE in godsnaam begin je nou over je eetstoornis? Dit houden veel vrouwen met een eetstoornis toch het liefste voor zichzelf. Mocht jij bij die groep horen dan deel ik graag een paar van mijn eigen tips met je. Want ik behoorde allezins tot deze groep.
Hoe vertel je bv. aan je ouders of je partner over je eetstoornis?
Als ik destijds niet gedwongen was het aan mijn ouders te vertellen hadden ze het wellicht nog steeds niet geweten. ๐ Maar omdat ik toentertijd deel wilde nemen aan een eetstoornisgroep bij de GGZ MOEST ik het aan mijn ouders en zus vertellen. Anders mocht ik niet deelnemen.
Intermezzo: laat me heel duidelijk zijn dat ik dit nog steeds een hele slechte gang van zaken vind. Ik begrijp het idee erachter best, maar om dit als patstelling neer te leggen bij iemand die hulp nodig heeft vind ik persoonlijk te ver gaan. Je kan het uiteraard wel stimuleren. Maar ok dit ter zijde.
Mijn wens om van mijn eetstoornis af te komen was groter dan het houden van mijn mond dus trok ik de stoute schoenen aan om mijn ouders het slechte nieuws te vertellen. Nou ja vertellen. Ik schreef een brief. En bij deze is dat mijn tip. Schrijf een brief als je het tรฉ moeilijk vindt om het (hardop) te vertellen. Ik was er trouwens wel bij toen ze de brief lazen. Zo konden ze meteen reageren en voelde het toch nog een beetje persoonlijk.
Wat kan je verwachten als je voor het eerst vertelt over je eetstoornis?
Want jaโฆ..het is toch een beetje een bom die je laat vallen. Helemaal als degene aan wie je het vertelt het totaal niet zag aankomen. Als er aan jou niets te zien is. Als jij een master bent in het maskeren van jouw gevoelens en eetstoornis-handelingen. Tjaโฆ..dan zal je waarschijnlijk wat ongeloof en verbouwereerde gezichten zien.
Leg dan uit hoe het voor jou eruit ziet. En vertel wat je op dat moment kwijt wilt.
Op dit moment suprรชme zal het lastig zijn voor jouw toehoorder om te reageren zoals jij het het liefst zou willen. Als je รผberhaupt daar al een idee over hebt. Dus probeer er open in te gaan en geen oordelen te hebben over de uitkomst. Geef degene aan wie je het vertelt ook even de ruimte om het te laten bezinken. En snoer jouw oordelende stem in je hoofd ook de mond. Misschien reageren ze niet hoe je het had verwacht en voelt het niet fijn. Maar spreek jezelf liefdevol toe. Jij hebt het maar wel mooi gedaan! Je hebt het verteld! En hoe ontzettend liefdevol is het dat jij de persoon aan wie je het hebt verteld deel maakt van jouw leven. Je laat hiermee zien dat hij/zij jou dierbaar is. Dus 1-0 voor jou vs je eetstoornis!
Vervolgens krijg je waarschijnlijk vragen; hoe lang al, waarom weet ik dit niet, ik zie niets aan je, of juist, ik dacht het al etc. etc. Probeer deze vragen zo eerlijk mogelijk te beantwoorden zodat degene aan wie je het vertelt ook doorheeft dat je het graag kwijt wilt. En dat je hem of haar de mogelijkheid geeft jou en je eetstoornis te gaan begrijpen.
En dan?
Ja dan heb je het verteld en dan. Hoe ga je dan verder?
Misschien vind je het fijn om deze persoon informatie te sturen over de eetstoornis die jij hebt. Er zijn heel veel websites hierover dus kies een website die het voor jou op een fijne manier verwoord.
Er zijn ook websites die heel erg ingaan op wat een ouder of partner kan doen. Dit kan ook fijn zijn om naar hen door te sturen.
En, niet onbelangrijk, geef aan wat JIJ wilt. Wat heb jij nodig van jou ouder(s) of partner of vriend(in)? Waar kunnen ze jou mee helpen. Wil je dat ze ernaar vragen? Wil je zo nu en dan een update mailen? Wil je dat iemand een keer meegaat naar een coach sessie?
Het is in deze heel belangrijk dat jij vraagt wat jij nodig hebt. En ook laat weten waar jij niet op zit te wachten. Bijvoorbeeld: dat ze niet, wanneer jij net een hap eten in je mond stopt, vragen โzeg hoe is het nou met je eetstoornis?โ. Maar ook kan je vragen of ze niet continu op je willen letten met eten als jullie met elkaar eten. Mensen kunnen er niks aan doen dat dat een soort automatisme is, daarom mag je ze daarop attenderen.
En hoe kan je zelf, wanneer ze op de hoogte zijn, je eetstoornis weer ter sprake brengen?
Hoe ik dit bijvoorbeeld met mijn vriend deed, is niet zozeer het over mijn eetstoornis hebben, maar over hoe ik me voel. Want uiteindelijk gaat het om hoe jij je voelt! En dan kan het gesprek altijd uitkomen op je eetstoornis en hoe het daarmee gaat. Maar om een gesprek te starten is het waarschijnlijk makkelijker om te vertellen dat je bijvoorbeeld ff niet zo lekker in je vel zit, of dat je een rotdag hebt, dan beginnen met de zin; โEhm kunnen we even over mijn eetstoornis praten?โ.
Maar ook hier geldt, iedereen is anders. De een is een makkelijke prater en de ander houdt liever haar mond. Ik was niet goed in praten en vond alles ongemakkelijk. En praten over mijn eetstoornis dus ook. De stappen hierboven hebben mij echter wel veel geholpen.
Heb jij zelf nog fijne manieren om iemand te vertellen over je eetstoornis? Of hoe je het gesprek aangaat met iemand die al op de hoogte is? Laat het vooral aan mij weten! Je kan me hier een mailtje sturen!
Foto: Priscilla Du Preez op Unsplash
