Hoe erken je je eetstoornis? En waarom dat belangrijk is.
Waarschijnlijk weet jij van jezelf of je een eetstoornis hebt of niet. Dus erken je hem.
Er zit echter een verschil tussen “erkennen van je eetstoornis” en “erkennen van de ernst van je eetstoornis”.
Het belang van die laatste is dat jij jouw situatie serieus neemt.
Dat je niet verzandt in:
“Bij mij is het niet zo erg.”
“Anderen hebben veel meer recht van spreken.”
“Bij mij zie je er niets van, dus ik heb minder recht van spreken.”
“Ik kan nog best functioneren, dus ik moet niet zo piepen.”
“Ik heb geen ondergewicht dus het zal wel niet zo erg zijn.”
Wanneer je dit soort gedachtes hebt, roep heel hard “STOP” en spreek jezelf toe.
Op het moment dat jij niet erkent hoe serieus jouw situatie is gaat het namelijk veel langer duren voordat je écht helemaal kan herstellen.
En ik kan het weten 😉
Het heeft bij mij ook heel lang geduurd. Ik wist dat ik een eetstoornis had, maar ik verzandde in bovenstaande gedachtes. Pas na lange tijd durfde ik mijn eetstoornis op een realistische manier te bekijken. Zonder hard oordeel naar mezelf toe, maar juist mét compassie en zelfliefde.
Door op deze manier terug te kijken op mijn leven met een eetstoornis kon ik inzien dat leven op die manier niet écht leven is. Ja ik had een baan, geen extreem ondergewicht, nog een sociaal leven, maar alles was doordrenkt door mijn eetstoornis. Heel weinig zelfliefde, amper zelfvertrouwen, altijd bezig met eten/niet eten/eetbuien/compenseren etc. En heel veel schaamte en eenzaamheid.
Ik had geen idee wie ik was, wat ik wilde en wat ik in godsnaam op deze wereld kwam doen. Het enige waar ik mij aan vasthield was, ik moet niet te veel opvallen, aardig gevonden worden (lees: people pleaser) en mijn werk zo goed mogelijk doen (lees: perfectionisme).
En ja zo mag jij ook naar jouw situatie kijken. Realistisch, rauw, eerlijk en met respect voor wat het is. En als je dan kan inzien dat dát niet het leven is wat je wilt kan je de ernst van jouw eetstoornis en de situatie waarin jij zit écht gaan erkennen en vervolgens enorme stappen gaan zetten. Omdat je weet wat je niet meer wilt!
En houd goed in gedachte dat jouw situatie totaal los staat van een situatie van iemand anders. Als jij voelt dat jouw leven niet is wat het moet zijn, is dat meer dan genoeg om voor jezelf op te komen en hulp te vragen.
Moet je nou wachten met hulp vragen tot je jouw eetstoornis helemaal erkent?
NEE!
Ook door al eerder die stap te nemen naar hulp zet je verandering in gang. Zorg alleen dat je goed terug blijft kijken naar je situatie en naar wat je niet meer wilt. Gun jezelf meer!
Zodra jij je beter gaat voelen over jezelf, profiteer niet alleen jij ervan, maar ook je hele omgeving.
Doe je het toch ook nog een beetje voor een ander 😉
Voel je nou na het lezen van dit blog dat je ook die stap wilt nemen?
Klik dan op de knop hieronder voor het coaching aanbod.
Foto door George Pagan III op Unsplash
